Πάει καιρός από την τελευταία καταχώρηση μας. Σχεδόν 1,5 χρόνος. Γιατί; Ο πιο σημαντικός λόγος είναι ότι δεν προλαβαίνουμε. Κι έτσι, το γεγονός ότι καταφέραμε να γράψουμε για αυτή την παράσταση, αποδεικνύει διπλά γιατί είναι τόσο τέλεια που δε πρέπει να την χάσετε. Κι ας σας το λέμε τελευταία στιγμή (μένουν 3 Τετάρτες!). Ίσως οι θεοί του standup, να φέρουν μια παράταση και να προλάβετε όλοι. Όπως και να έχει, αργά ή γρήγορα, you will get your chance.
Ο Στέλιος, αφού πάλεψε με Νεράιδες (μέρος Α | μέρος Β) και επιβίωσε, μας έφερε ένα Χάπι για να μας περάσει κάθε πόνος, και τώρα έρχεται με την “Κανονική Δουλειά“, που μόνο κανονική δεν είναι, αφού δε μοιάζει με καμία άλλη παράσταση. Αυτό ακούστηκε λίγο Κωστάλας και βαρύγδουπο. Πως να το λύσουμε; Να σβήσω την προ-προηγούμενη πρόταση; Όχι. Να πάτε να δείτε την παράσταση για να μας πείτε αν όντως είναι έτσι, στα σχόλια στο τέλος της σελίδας.
Πήγα στο θέατρο Αλάμπρα(τσέτα) με ένα φίλο – στην παράσταση έχει καλύτερα αστεία – μια Τετάρτη του Νοέμβρη. Το θέατρο αυτό καθαυτό, είναι ένα από αυτά τα θέατρα στο κέντρο. Για να φτάσεις, περνάς από όλη την ασχήμια του κέντρου (λέγε με άσχετες γλάστρες στη μέση του δρόμου). Αλλά όταν φτάνεις, κάνεις 4 βήματα, μπαίνεις μέσα και κατεβαίνεις τα σκαλιά, και νιώθεις σα να έχεις έρθει να δεις παράσταση burlesque σε κάποιο υπόγειο καμπαρέ της Νέας Υόρκης. Ο χώρος είναι επιβλητικός και πανέμορφος, σα βγαλμένος από άλλη εποχή. Υπάρχει καλύτερο σκηνικό για να πας να δεις μια παράσταση standup; Δεν υπάρχει.
Ο Στέλιος, επιστρέφει με μια δουλειά που ανεβαίνει σκαλιά ποιότητας σε σχέση με το Χάπι και τις Μάχες πριν από αυτό. Κι όσο ξεκάθαρη είναι η υπογραφή του κωμικού σε όλες τους, άλλο τόσο ξεκάθαρη είναι η εξέλιξη. Σε αυτή την παράσταση (όχι spoilers εδώ), κάνει περισσότερα πράγματα επάνω και κάτω από τη σκηνή (καλά, όχι ακριβώς κάτω, αλλά εκεί στα όρια του πάνω με το κάτω). Η παράσταση έχει μουσική και εκπλήξεις. Και προπάντων, έχει διαφορετικά είδη χιούμορ και μέσα από αυτά, μια ποικιλομορφία που δε βρίσκει κανείς εύκολα σε αντίστοιχες παραστάσεις. Να, αυτό έπρεπε να είχα βάλει στην αρχή. Ποικιλομορφία, ποικιλοαστεία*, κλπ.
Σχετικά με το περιεχόμενο της παράστασης, δε θα αποκαλύψουμε αστεία. Θα πούμε όμως, ότι οι κόποι της online έρευνας που έκανε ο Στέλιος, μας χάρισαν μερικά από τα πιο δυνατά γέλια της βραδιάς. Θα πούμε επίσης ότι μας έκανε να αγαπήσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες λίγο παραπάνω από ότι πριν, και πως θα πληρώναμε να τον δούμε διορισμένο δάσκαλο. Συνολικά, θα πούμε ότι ο Στέλιος έκανε και δεν έκανε χιούμορ με παραδοσιακές συνταγές, και θα μείνουμε εκεί.
Αν τον έχετε δει σε προηγούμενες παραστάσεις και σας άρεσε, θα δείτε τον ίδιο κωμικό, να προσθέτει πράγματα στο ρεπερτόριο του. Αν δε τον έχετε ξαναδεί, να πάτε. Είναι η πιο ώριμη (πάντα ήθελα να το γράψω αυτό σε κριτική) και η πιο συναρπαστική δουλειά του, μέχρι την επόμενη (αυτό είναι όντως του Γκάλη; Κοιτά τι ωραία που κολλάει παντού!). Τέλος, στην δική μου Τετάρτη, την παράσταση άνοιξε η Ειρήνη Ξυγκάκη με αστείρευτη ενέργεια που μας κουβάλησε μέχρι την εισαγωγή του Στέλιου. Η Ειρήνη είχε ανοίξει και το Χάπι όταν το είδα και ήταν εξίσου εκπληκτική κι αυτή τη φορά.
Να γελάτε, να βλέπετε standup και μετά να έρχεστε στην Κιμωλία, να πίνετε καφέ να σχολιάζετε τις παραστάσεις! 🙂
Νίκος Παλαβιτσίνης
Κιμωλία Art Cafe
* κατοχυρωμένο εμπορικό σήμα
ΘΕΣ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ;
Εισιτήρια | Σελίδα FB | Youtube Channel | Instagram
(Αυτά από Social. Έχει κι άλλα, αλλά να τα βρείτε μόνοι σας. Πόσα να κάνουμε πια;)
No responses yet