Παρακολουθώντας αρκετά χρόνια ξένο stand up comedy, έχω περάσει ατέλειωτες ώρες στο Youtube με τους George Carlin, Louis CK, Jerry Seinfeld, Robin Williams και Ricky Gervais, που απαρτίζουν το δικό μου top-5 ξένων stand up comedians. Γι’ αυτό το λόγο, όταν συνειδητοποίησα πριν μερικά χρόνια ότι η Ελλάδα αποκτά αργά και σταθερά τη δική της stand up σκηνή, χάρηκα ιδιαίτερα και άρχισα να παρακολουθώ ότι προλάβαινα και μπορούσα, είτε από κοντά, είτε online. Το δικό μου “βάπτισμα του πυρός”, ήταν η παράσταση του Δημήτρη Δημόπουλου, με τίτλο “Αντί Διδακτορικού“.
Από τότε, έχω παρακολουθήσει αρκετές παραστάσεις και έχω ξεχωρίσει τους δικούς μου αγαπημένους Έλληνες stand up comedians, σε ένα top-5 το οποίο μεγαλώνει συνεχώς όσο ανακαλύπτω νέα πρόσωπα. Έχω γελάσει πάρα πολύ με τη δουλειά του Αριστοτέλη Ρήγα αλλά και σε εμφανίσεις του Γιώργου Χατζηπαύλου και πρόσφατα, είδα τον Λάμπρο Φισφή από κοντά, στην παράσταση “Δες το Θετικό“, η οποία ήταν τρομερή! Στην Κιμωλία, είχαμε τη χαρά, πριν μερικά χρόνια να εμφανιστεί σε ένα event που είχαμε φιλοξενήσει, ο Κώστας Μαλλιάτσης, ο οποίος ήταν επίσης πάρα πολύ καλός.
Τις προάλλες, με αφορμή το δεύτερο Avaton International Comedy Festival, βρέθηκα στο Θέατρο Άβατον (Ευπατρίδων 3, Γκάζι), για να παρακολουθήσω την παράσταση των Βύρωνα Θεοδωρόπουλου και Μιχάλη Μαθιουδάκη, με τίτλο “Double Bill”. Τους είχα δει σε παραστάσεις για τα παιδιά της Unicef στο θέατρο Μιχάλης Κακογιάννης και τους ήξερα ήδη, αλλά δεν είχα ποτέ την ευκαιριά να δω κάποια full παράσταση. Έχοντας παρακολουθήσει την παράσταση τους, μπορώ να πω με σιγουριά ότι πρόκειται για δύο από τους καλύτερους έλληνες stand up comedians που μπορείτε να παρακολουθήσετε.
Η παράσταση αποτελούνταν από τρια μέρη. Στο πρώτο έπαιξε ο Μιχάλης Μαθιουδάκης και στο δεύτερο πήρε ένα μεγάλο κομμάτι χρόνου ο Βύρωνας Θεοδωρόπουλος πριν έρθει πάλι στη σκηνή ο Μιχάλης για να κλείσει και την παράσταση. Πριν οτιδήποτε άλλο, να πω ότι ΔΕΝ πρόκειται για ένα stand up comedy show στο οποίο σκοπός του κωμικού είναι να ξεφτιλίσει το κοινό για να βγάλει γέλιο. Αυτό δεν έγινε σε κανένα σημείο της παράστασης. Και αν αυτός είναι ο λόγος που δεν πηγαίνετε σε αντίστοιχες παραστάσεις, μάλλον θα πρέπει να το σκεφτείτε ξανά, αφού κανείς από τους προαναφερθέντες δεν βασίζει το κείμενο του σε τέτοιες τακτικές. Οπότε δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για να αποφεύγετε το stand up comedy.
Τα κείμενα και των δύο ήταν πανέξυπνα και πολύ καλοδουλεμένα. Οι στάσεις του “ταξιδιού” των δύο κωμικών, μας πήγαν πίσω στα παιδικά μας χρόνια αλλά και στην εφηβεία μας. Μίλησαν για μαρμελάδες τίγκα στα συντηρητικά, για οικογενειακές ιστορίες, για πράγματα που μας εκνευρίζουν στην καθημερινότητα μας αλλά και για το διαχρονικό σύνθετο-χρονοντούλαπο της μαμάς. Μας έκαναν να γελάσουμε με αναφορές στην τέχνη του barista και στην λάγνη γοητεία του καναπέ και μίλησαν για τη στάση των αντρών απέναντι στη γενική καθαριότητα του σπιτιού. Ένα μωσαϊκό κειμένων και αντιλήψεων για πράγματα και καταστάσεις, φαινομενικά ασύνδετο και τυχαίο, μα τελικά πολύ καλά δουλεμένο και “εσκεμμένο”, με αρκετό χώρο για αυτοσχεδιασμό και ανατροπές.
Το πιο σημαντικό που αποκομίζει κανείς από τέτοιες παραστάσεις, είναι ότι οι κωμικοί αυτού του είδους, έχουν μια ικανότητα να μιλούν για πράγματα κοινά σε όλους, με έναν τρόπο τόσο ευθύ και με μια ιδιαίτερα μοναδική κωμική ματιά. Μιλάνε για πράγματα που όλοι μας βλέπουμε και αγγίζουμε κάθε μέρα, μα πότε δε καταφέρνουμε να βάλουμε αυτό το πρίσμα πάνω τους. Αυτό το κωμικό πρίσμα που ανακαλύπτει τρόπους να διακωμωδεί αλλά κυρίως να ψυχαναλύει. Ιδιαίτερα όσοι είμασταν από τριάντα και πάνω, καταφέραμε να συνδέσουμε τα γέλια μας για κοινές αναμνήσεις και εμπειρίες, πάμπολες φορές. Και άλλες στιγμές, ακόμα και όσοι ήταν γύρω στα είκοσι, μπήκαν και εκείνοι στο κόλπο, συμμετέχοντας σε ένα γέλιο που κράτησε για περίπου δύο ώρες. Και τελικά, ίσως η πρόκληση και το μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από το Stand Up Comedy, είναι ότι πρέπει να γινόμαστε και εμείς οι ίδιοι κωμικοί με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Κυρίως για να μπορούμε να τα διαχειριστούμε καλύτερα αλλά και για να περνάμε καλά. Όπως και να έχει, είτε το καταφέρνετε είτε όχι, μπορείτε πολύ απλά να το δείτε να συμβαίνει, σε κάποια από τις επόμενες παραστάσεις του Βύρωνα και του Μιχάλη.
Νίκος Παλαβιτσίνης
No responses yet